Renata L. Górska - "Błędne siostry"

źródło

TYTUŁ: Błędne siostry

AUTOR: R. L. Górska

WYDAWNICTWO: Prószyński i S-ka

STRON: 752

DATA WYDANIA: 2012  

Powieść o metamorfozie kobiety obciążonej bolesną i tajemniczą historią. 
 Karola jest Polką mieszkającą od wielu lat za granicą. Nękana migrenami poszukuje spokojnego miejsca, gdzie może podleczyć się i uspokoić. Od koleżanki z pracy dostaje propozycję wyjazdu do odziedziczonego przez nią domu w Karkonoszach. Ma tam w ciszy spędzić pół roku, gdyż dom stoi pusty po tragicznej śmierci rodziców koleżanki. Karola pojawia się na miejscu i szybko rozgaszcza, poznając sąsiadów i spartańskie warunki wiejskiego życia. 
 Ku jej zaskoczeniu, w odludnym domu któregoś wieczora pojawia się obcy mężczyzna, który, jak twierdzi, również ma spędzić tam pół roku w odosobnieniu. Konflikt narasta i jest nie do załagodzenia, gdyż okazuje się, że mężczyzna dostał analogiczną do Karoli propozycję od brata właścicielki. W niesamowitej narracji stopniującej napięcie śledzimy kolejno odsłaniane sekrety losów rodziny Karoli, osobę współlokatora – Armina, i powody, dla których się on ukrywa, oraz dzieje przyrodniej siostry bohaterki. 
 Wszystkiemu towarzyszy karkonoska legenda o błędnych siostrach, które wg ludowych podań posądzone o czary wyszły w góry i tam zginęły zamieniając się w sarny, które w momentach ważnych dla mieszkańców domu ukazują się im na polanie, śpiewając pieśń ostrzegawczą. Z tą legendą związana jest też historia domu i stopniowe jej odkrywanie przez Karolę i lokalnego antykwariusza dzięki listom, książkom i obrazom. 
Mimo malowniczych okoliczności przyrody, w jakich dzieje się akcja, nie jest to sielska opowieść o szczęściu, a raczej przypowieść o tym, jak często to, co widzimy, nie jest obiektywnym obrazem rzeczywistości, a jedynie naszą projekcją. (źródło opisu - okładka książki)

Będzie krótko, bo ciągle jestem pod wrażeniem książki.

To moje pierwsze spotkanie z autorką, bałam się go, bo książka jest dość gruba, 752 strony których czytanie oceniałam na jakieś 7 dni. Ale w przypadku tej książki ilość stron mnie zmyliła, gdy zaczęłam czytać, kartki same przewracały się, racząc mnie cudowną historią. Sama nie wiedziałam kiedy było 200 stron ... 400 ... 600 ... i koniec. 

Myślę że o samej fabule nie ma co się rozpisywać, notka wydawcy jest bardzo dokładna i bardzo opisowo przedstawia nam treść książki. Co ja mogę powiedzieć o samej fabule ... że mnie urzekła. W pewnym momencie czytania książki pomyślałam że sama chciałabym znaleźć się w tak cudownym, cichym i spokojnym miejscu i się wyciszyć. 

Książka napisana lekkim językiem, opisy przyrody których tak się bałam że będą nudne, zachwycały mnie. Autorka uraczyła nas piękną historią o poszukiwaniu własnej tożsamości, zmierzenia się z przeszłością, o przyjaźni, o pięknie rodzącej się (choć początki były trudne) miłości, a to wszystko osnute dziwną historią polany i domu w którym mieszkała nasza bohaterka. Określiłabym książkę jako powieść obyczajową z wątkiem paranormalnym. 

Czy ją polecam - gorąco ... i nie bójcie się że jest gruba, nawet nie będziecie wiedzieć kiedy ją skończycie.

Moja ocena: 5,5/6