niedziela, 23 listopada 2014

Świat Tomka :)

Dzisiejszy post będzie inny, zapewne niektórzy z Was zauważyli że Melania K. wypuściła nowe posty na innym blogu - tak, powstał jeszcze jeden blog, ale inny. Tam chcę Wam przedstawić mojego synka - Tomka, to już będzie  prawie trzy lata jak dowiedzieliśmy się że Tomek ma autyzm. Trudno jest się pogodzić z taką nowiną, z chorobą dziecka -  gdzie w głowie ciągle brzmi pytanie - dlaczego? Nie ma na nie odpowiedzi i chyba nie ma co na nie jej szukać, szarpać się i męczyć, trzeba pomóc własnemu dziecku by mógł normalnie żyć i funkcjonować w społeczeństwie. 





Czy będzie mógł normalnie żyć i funkcjonować - nie wiem, ale staramy się, by jego rehabilitacja i edukacja przebiegała systematycznie, bo to jest najważniejsze. Tomek nie mówi, komunikujemy się za pomocą obrazków, jeździmy do specjalnego przedszkola (gdzie ma pracę z logopedą, pracę 1 na 1, masaże rehabilitacyjne, pracę w grupie), Poradni Autyzmu oraz mamy w domu rehabilitację. Wierzę że to wszystko przyniesie rezultaty, już widać że jest lepiej niż to co było, oby tak dalej :)

Jeżeli macie ochotę nas odwiedzać i kibicować naszym zmaganiom to zapraszam na blog Tomka - Tomek Kucabiński - adres widzicie wyżej, zasady znacie, wystarczy kliknąć i już jesteście w świecie Tomka. 

ZAPRASZAMY :)


13 komentarzy:

  1. Zaraz zajrzę na blog Tomka :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Coś wiem o życiu z chorobą dziecka... jakie to trudne i smutne, że patrzymy jak dzieci cierpią...
    Życzę Wam dalszych maleńkich sukcesów, ale licznych :) i dużo cierpliwości

    OdpowiedzUsuń
  3. Pewnie, że będziemy kibicować. Najbardziej trzymam kciuki za te codzienne uśmiechy i kroki w przód :) Buziak dla synka :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Nigdy nie wiem jak skomentować taką sytuację, ale całym sercem jestem z Wami i oczywiście życzę Wam jak najlepiej. :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Będzie dobrze - trzymam kciuki :) i buziaki dla Tomka :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Chętnie zajrzę. Trzymam kciuki za Tomka. Troszkę wiem, jak to jest, bo moja przyjaciółka ma dwójkę dzieci z autyzmem i nie jest jej lekko.

    OdpowiedzUsuń
  7. Nie martw się kochana, dzieci z autyzmem w dorosłym życiu radzą sobie całkiem nieźle, mam przykład u mojej bliskiej sąsiadki ,jej syn też ma autyzm, teraz w wieku 23 lat pracuje i studiuje, owszem ma on "swój świat" ale potrafi się komunikować i funkcjonować, a to jest najważniejsze! :) Wierzę, że Twój Tomuś będzie kiedyś takim samodzielnym facetem :))

    OdpowiedzUsuń
  8. Trzymam kciuki. Niech Wam się wiedzie. Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  9. Wzruszyłam się, przykro mi, ale wierzę, że będzie dobrze! Na pewno nie oczekujesz współczucia, więc trzymam kciuki bardzo mocno i na pewno będę obserwować Wasze postępy :) Życzę Ci siły na każdy dzień, motywacji i dużo uśmiechu :)

    OdpowiedzUsuń
  10. Życzę wam dużo siły i wytrwałości. Mój synek ma 4 lata i akurat jesteśmy w trakcje diagnozowania... Nie wiem jak to się wszystko dalej rozwiąże, ale jestem dobrej myśli. W pełni Cię rozumiem, bo sama przechodzę teraz trudny okres i aż boję się pomyśleć co będzie jutro... Życzę Tomusiowi dużo uśmiechów i radości i mocno trzymam za was kciuki!

    OdpowiedzUsuń
  11. Oczywiście, że zajrzę na blog Tomka:) Życzę wytrwałości:)

    OdpowiedzUsuń

Jeżeli mnie odwiedziłeś/aś, będzie mi miło jeżeli pozostawisz ślad w postaci komentarza. Komentarze wulgarne i anonimowe, będą usuwane.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...